Άγιος Δημήτριος Ελεούσας

Η ίδρυση του μνημείου ανάγεται στους βυζαντινούς χρόνους, στο τέλος του 12ου αιώνα. Πρόκειται για μια ξυλόστεγη μονόχωρη βασιλική, η οποία από την πρώτη περίοδο οικοδόμησης έχει διατηρήσει μόνο ένα τμήμα του ανατολικού τοίχου. Εκεί σώζονται και τοιχογραφίες οι οποίες ανήκουν χρονικά γύρω στο 1230 μ.Χ. Στις αρχές του 17ου αιώνα ο ναός ανοικοδομήθηκε, επεκτάθηκε και διακοσμήθηκε εκ νέου.

Σύμφωνα με την επιγραφή που υπάρχει στην είσοδο του μνημείου, οι εργασίες αυτές έγιναν το 1609.  Όταν μεγάλωσαν οι διαστάσεις του μνημείου τον 17ο αιώνα προς τη βόρεια και τη δυτική πλευρά, άλλαξε και η κατασκευαστική φιλοσοφία της στέγης. Οι σχέσεις των ξύλων μεταξύ τους φανερώνουν λάθος υπολογισμούς των μαστόρων. Τα περισσότερα ξύλα προέρχονται από την ανοικοδόμηση του 17ου αιώνα, όπως και αυτά που, γι’ ανεξήγητους λόγους αφαιρέθηκαν από το σκέπαστρο των εξωτερικών τοιχογραφιών στη νότια πλευρά.